زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

حسن ابتدا





حسن ابتدا، آغاز کلام با الفاظ زیبا و معانی محکم و متقن است.


۱ - تعریف



«حسن ابتدا» یا «برائت مطلع» آن است که گوینده، کلام خود را با کلماتی روان و به دور از پیچیدگی و در عین حال با حکمت و اتقان آغاز کند؛ به گونه‌ای که در شنونده اثرگذار باشد و مقبول افتد. در غیر این صورت، شنونده از آن اعراض می‌کند؛ گرچه بقیه کلام در نهایت زیبایی باشد.

۲ - بهترین نمونه



حسن ابتدا از انواع اسلوب بدیعی قرآن است و بهترین نمونه از آن، فواتح سوره‌های قرآن کریم و نیز سوره حمد و پنج آیه اول سوره علق است.

۳ - مصادیق حسن ابتدا



ابتدای تام و ابتدای کافی را از مصادیق حسن ابتدا شمرده‌اند.
[۳] معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۲۸۸.


۴ - پانویس


 
۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص(۲۸۴-۲۴۸).    
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۳۶۳.    
۳. معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۲۸۸.


۵ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حسن ابتدا».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.